بررسی اپیدمیولوژی سقوط و ترس از سقوط در سالمندان و ارتباط آن ها در سرای سالمندی کامرانی تهران، سال ۱۳۹۲

اهداف: ترس از سقوط با محدودکردن فعالیت ها می تواند باعث افزایش خطر سقوط و آسیب شود. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سقوط و ترس از سقوط در سالمندان و ارتباط آن ها با یکدیگر است. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی به روش مقطعی است که در آن 160 فرد سالمند (130 زن و 30 مرد) با سن 65 سال به بالا با استفاده از نمونه گیری تمام شماری انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت آگانه از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، فرم ثبت دفعات سقوط و پرسش نامه خودکارآمدی ترس از سقوط برای جمع آوری داده ها استفاده شد. علاوه براین، از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها و آمار استنباطی شامل تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. ﺭﻭﺍﻳﻲ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻳﻲ پرسش نامه خودکارآمدی ترس از سقوط، پس از بررسی و تحلیل ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ (ﺁﻟﻔﺎﻱ ﻛﺮﻭﻧﺒﺎﺥ=95%). یافته ها: از بین 160 نمونه، بیشتر سالمندان زن (81/2%) و با میانگین (انحراف معیار) سنی 9/07±67/63 سال بودند. میانگین و انحراف معیار دفعات سقوط 0/85±2/6 بود. 46/9% از سالمندان دارای 3 بار سقوط، 33/8% دارای 2 بار سقوط و 9/4% دارای یک بار سقوط در شش ماه گذشته بودند. این در حالی است که بیشتر سالمندان (76/2%) از ترس از سقوط متوسط برخوردار بودند. بین جنس سالمندان و مصرف دارو با تعداد دفعات سقوط، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (0/001>p). همچنین بین ترس از سقوط و جنس (0/05>p) و سابقه اقامت (0/02=p) تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (0/001>p). نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون بین دفعات سقوط و ترس ازسقوط رابطه معناداری با اطمینان 99درصد نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع سقوط و ترس از سقوط در سالمندان و تأثیر مستقیم آن ها بر یکدیگر، برنامه ریزی مناسب برای کنترل و پیشگیری از آنها به منظور افزایش رفاه سالمندان باید انجام گردد.